birimi itti seni bilemem

belki bir görevle kendini burada buldun

ya da işte öyle bir nedenle

parıldayıp sönen ışık kümesine rağmen

varsın buradasın

estin gece boyunca

selamlaştın tüm dostlarınla

yıldızları öptün tek tek

karanlığa el salladın gülümseyerek

yüzün ayın içinde

ve aydan parlak

bakışların mutluluktan ıslak

şarkılarla,merasimle karşılandın

şehrin değil de

kalbimin anahtarını vermekte bana düştü

görebilseydi herkes bu manzarayı keşke

ne yazık değil mi?

resimde çekemem , çıkmazsın

bir ip sarkıttın , indin denize

uzun uzun yazdın

sevginin,dostluğun önemini

imzanı atmayı unutmadın tabi

mürekkebin sıçradı insanlara

derken;dönüşü verdi aniden

kırmızı güllere

dikenleri battı güllerin

kan olup aktı kalplere?

Hülya YALIM

Temmuz 1994